El Calafate

Noc ostatnia w Buenos Aires była krótka. Samolot do El Calafate mieliśmy o czwartej rano. Środek wakacji. Mimo, że bilety kupowałem parę tygodni wcześniej, nie było już innych lotów. Przemieściliśmy się ze dwa tysiące km na południe. W hotelu byliśmy koło dziewiątej imszczęśliwie mieli dla nas pokój. Krotki rekonesans w agencjach turystycznych mamy zaplanowane i kupione wycieczki na trzy dni. Po południu pojechaliśmy normalnym autobusem rejsowym zobaczyć lodowiec Perito Moreno. Podróż z El Calafate trwa w jedną stronę półtorej godziny. Po drodze autobus zatrzymuje się, abyśmy mogli kupić bilety do Parku Narodowego. Bilety są jednodniowe. Lodowiec tego popołudnia oglądaliśmy z wygodnych galerii, które rozciągają się na długości 4 km. Wspaniala pogoda.

Drugiego dnia wroclilismy na Perito Moreno. Przeplynelismy statkiem wzdluz czola lodowca. Kilka minut podejscia do schroniska. Interesujaca historia powstawania i zycia lodowcow, zaprzyjaznienie sie z Perito Moreno. Blizsza znajmosc zawarlismy przechadzajac sie po nim ze dwie godziny. Chodzienie w rakach wymaga pewnej wprawy.

Zasluzylismy na whisky. Lod, ktory nasz przewodnik Nico wrzucil do szklanek, ma podobno trzysta lat. Tyle czasu zjelo mu przesuniecie sie kilkadziesiat kilometrow wzdluz doliny. W ten wlasnie sposob zakonczyl swoja historie.

Trzeci dzien z El Calafate to pieciogodzinny rejs statkiem po Jeziorze Argentino do lodowcow Upsala i Spegazzini. Wyruszylismy z Punta Bandera. Pierwsze gory lodowe, ktore mijalismy, wywolywaly wielkie poruszenie. A potem wrazenia estetyczne tylko eskalowaly. Wspanialy dzien.